Toen Willemien - die vanmiddag even thuis is geweest - weer in het ziekenhuis kwam, was Elyanne wakkeer en volop aan het lachen en 'kletsen'. Dat was erg fijn. Ook vanavond toen Sandor kwam, was het een gezellige boel. Wie niet beter weet, zou denken dat er niets aan de hand is.
Foto: mama zorgt voor een schone broek.
Helaas is dat niet het geval. De kinderneuroloog is vandaag geweest en die gaf aan dat een bepaalde bloedwaarde nog steeds te hoog is. Of Elyanne het syndroom van West heeft, wordt steeds minder waarschijnlijk, maar wat er dan wel aan de hand is blijft nog een vraagteken.
Morgen heeft er als het goed is een MRI-scan plaats. Later in de week volgen een oogonderzoek en een bezoek aan de dermatoloog. Dat laatste is in verband met mogelijke vlekken op de huid, die kunnen wijzen op een bepaalde vorm van epilepsie.
Foto: een goed gesprek met papa.
Al het meeleven en de geweldige hulp van familie en buren is heel fijn - volgens pa Van Leeuwen is het de vraag of er in Nederland nog zo'n straat is als de Lingestraat.
Al met al is er dus reden tot zorg, maar ook veel reden tot dankbaarheid: de medicijnen die aan lijken te slaan, de voorspoedige en goede zorg, het meeleven. Vanavond lazen wij de geschiedenis over de wonderlijke visvangst (Lukas 5: 1-11). Simon Petrus belijdt het daar: 'Heere! ga uit van mij; want ik ben een zondig mens.' Want verbaasdheid had hem bevangen. En dat is helemaal waar: niets verdiend en toch veel gekregen!
