Elyanne gaat naar school! Tenminste, dat is de bedoeling, maar die vier woorden vragen
om tientallen pagina's papierwerk. Het is de bedoeling dat Elyanne in de eerste
week van het nieuwe jaar naar ZML De Rank in Sliedrecht gaat. De toelating op
zich was niet zo'n probleem, maar het vervoer, de begeleiding en de verzorging
en verpleging vroegen om meerdere gesprekken met ambtenaren, leerkrachten, een
wijkverpleegkundige... Het is nu afwachten of alle papieren - 42 pagina's voor
de aanvraag van verzorging en verpleging! - en gesprekken resultaat hebben en
als dat zo is, dán kan Elyanne inderdaad naar school.
Spannend blijft het wel: Heeft Elyanne voldoende energie om school aan te kunnen? Dat
zal in begin vooral afwachten en uitproberen zijn. Het is de bedoeling dat zij
de eerste periode drie dagen in de week naar school gaat en afhankelijk van de
situatie zal zij misschien toch wel eens een keer eerder opgehaald moeten
worden – of misschien wel vaker naar school kunnen. Ook medisch gezien is het
spannend: hoe gaat het met de epilepsie, lukt het allemaal met de sonde, het
eten en drinken? De tijd zal het leren.
Het is
natuurlijk een goed teken dat school in zicht komt: het gaat dan ook over het
algemeen best goed met haar. De problemen die in de vorige blog werden gemeld –
een ‘klapvoet’ en plotselinge valpartijen – zijn verminderd of verdwenen.
Binnenkort heeft er MRI-onderzoek plaats om te kijken hoe het met de
ontwikkeling van haar hersenen gaat. Misschien wordt er dan ook een oorzaak
zichtbaar.
Omdat
Elyanne ook flink groeit – ze is tenslotte ruim vijf jaar – moest er een nieuwe
rolstoel komen. De vorige was te klein en in plaats van die grote buggy, heeft
zij nu een echt rolstoel. En op aanraden van de fysiotherapeute is er ook een
driewieler gekomen. Helemaal veilig is dat niet, want Elyanne let vooral op de
omgeving en minder op de weg en fiets, maar gezellig is het wel.
Minder
leuk was dat zij afgelopen zaterdag weer naar de Spoedeisende Hulp van het
Sophia moest in verband met koorts en pijn in haar buik. Vooral rond de fistel
– het ‘tunneltje’ – van de sonde deed het zeer en was een grote, rode plek
zichtbaar. Bij het vervangen van de sonde, een dag eerder, bloedde het ook
flink en dat is niet normaal. Extra ingewikkeld werd het doordat in het
ziekenhuis vreemde, rode plekjes ontstonden op haar gezicht, armen en benen.
Inmiddels zijn de plekken weer verdwenen en lijkt het alles bij elkaar een
ontsteking in de buik te zijn geweest, die, gecombineerd met een flinke
verkoudheid, voor de pijn en koorts zorgde. Een kuur lijkt goed aan te slaan en
ze krijgt al weer praatjes.
