Elyanne heeft sinds gisteren een hogere dosering medicijnen. 's Morgens was ze daardoor heel erg suf en slaperig. 's Middags leek het allemaal wat beter te gaan: ook al is ze wat verkouden, toch lachte ze, maakte geluidjes, reageerde goed op wat ze zag. Dat was fijn, want zaterdagmiddag was ze een beetje verdrietig en keek ze soms zo hulpeloos (foto).
Ze bleef zo vrolijk en gezellig tot Willemien naar de kerk was. Om kwart over vier kreeg ze een enorm heftige aanval, die anders verliep dan 'normaal'. Door de krampen werd ze zichtbaar moe: haar ogen bleven steeds langer dicht, haar handjes gingen minder ver omhoog, maar haar lichaampje schokte nog wel en haar handen trilden. Heel naar om te zien.
Foto: Elyanne tijdens de aanval van gistermiddag.
Sandor heeft naar de kerk gebeld en Willemien is naar huis gekomen. Daarna hebben we telefonisch overleg gehad met een van de neurologen. Die vertelde dat dit soort aanvallen zich kunnen voordoen. Geen reden om naar het ziekenhuis te gaan, maar een volgende keer moeten we stesolid geven, zodat de aanval stopt. Verder moeten we vandaag overleggen met de arts in het Sophia. Een belafspraak met de kinderneuroloog van het Albert Schweitzer stond sowieso voor vandaag op de agenda.
Foto: toen de aanval voorbij was, was Elyanne moe en verdrietig.
Na de aanval was Elyanne uitgeput en heeft ze zo'n beetje de rest van de dag en avond geslapen. Bij de laatste voeding was ze wel weer vrolijk en lachte ze veel, zelfs tijdens een kleine serie salaamkrampen. Al met al was het een rommelige zondag.
Vanmorgen is ze weer wat suf, maar hopelijk blijft ze vandaag gevrijwaard van aanvallen.
Mocht er naar aanleiding van het contact met Sophia en het Albert Schweitzer iets te melden zijn, dan volgt vanavond nog een tweede blog.
